ಕುಲ್ಗೆಟ್ಟ್ ಭಾಷೆ, ಕಂಗ್ಲೀಷು, ಕಂಗಾಲು!

warning: ಕನ್ನಡದಲ್ಲ್ ಸಂಸ್ಕೃತ ಮಾತಾಡಿ/ ಕೇಳಿ ಅಭ್ಯಾಸ ಇಲ್ಲ್ದೇರೋವ್ರು please stay away. ನಂಗೆ ಶಾನೆ ಕೋಪ ಬಂದಿರೋದ್ರಿಂದ ಜೇಡ್ರಳ್ಳಿ style ಬರೋ ಎಲ್ಲಾ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳೂ ಇವೆ!:D

ನೆನ್ನೆ ಹಿಂಗೇ ಎಲ್ಲೋ ಬೀದಿ ಸುತ್ತ್ಕೊಂಡ್ ಮನೆಗ್ ಬರ್ತಿದ್ದೆ. ಜೊತೆಗೆ ಇದ್ದವ್ರು ಇಬ್ರು. ಇಬ್ರೂ ಇಲ್ಲಿಯವ್ರೇ. ಕನ್ನಡ ಮಾತಾಡಕ್ಕ್ ರೋಗ! ಹಾಳಾಗೋಗ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಚೆನ್ನಾಗ್ ಬಂದ್ರೆ ತಡ್ಕೋ ಬಹುದು! ಕೆಲ್ವು samples:
'sooooo many times i called to him ya! even morning i told to him to come to here'
'please remeber me to call to him ya'(ಇಂಥಾ ನುಡಿಮುತ್ತು ಉದ್ರ್ಸ್ತಿದ್ರೆ ನಿನ್ನ ಮರ್ಯೋದಾದ್ರೂ ಹೇಗೆ!)
ಕೆಂಬೂತ ನವಿಲ್ಗರಿ ಸಿಕ್ಕ್ಸ್ಕೊಂಡು ಕುಣೀತಂತೆ! ಎತ್ತ್ ಒದ್ಯಣ ಅನ್ನ್ಸುತ್ತೆ! ಯಾವ್ದಾದ್ರೂ ಭಾಷೆ ಮಾತಾಡಿ, atleast ಸರ್ಯಾಗಿ ಮಾತಾಡಿ! ಇತ್ಲಾಗೆ ಕುವೆಂಪು ಕನ್ನಡಾನೂ ಗೊತ್ತಾಗಲ್ಲ, ಅದು ಹೋಗ್ಲಿ ಅಂದ್ರೆ Indian english-U ಬರಲ್ಲ! ಸರಿ ಸೀದಾ ಸಾದಾ ಬೆಂಗ್ಳೂರ್ಕನ್ನಡ ಮಾತಾಡಿ ಅಂದ್ರೆ ಹರ್ಕ್ಲು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ನಲ್ಲೇ ಸ್ಕೋಪು!

ಭಾಷೆ ಇರೋದು communicationಗೆ ಅನ್ನೋದು ಮರ್ತು ಇಲ್ಲ್ದೇರೋ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆ ಮೆರ್ಸಕ್ಕ್ ಹೋಗೋವ್ರಲ್ಲಿ ಇದೊಂದು type ಆದ್ರೆ, ಕೆಟ್ಟ್ ಕುಲ್ಗೆಟ್ಟೊಗಿರೋ ಅಮೆರಿಕನ್ accentನಲ್ಲಿ ಬಡ್ಬಡಾಯ್ಸೋದು ಇನ್ನೊಂದ್ ಗುಂಪು!
ನಾನು ಕನ್ನಡ ಬಾವುಟ ಎತ್ತ್ಕೊಂಡುಹೋಗಿ ಗೌರಿಶಂಕರದಲ್ಲಿ(Mt Everest ಕಣ್ರಪ್ಪಾ ಥೇಮ್ಸ್ ನನ್ನ್ ಮಕ್ಕಳ್ರಾ!) ನೆಡ್ಬೇಕು ಅನ್ನೋದಿಲ್ಲ. ಶೇಕ್ಸ್ಪಿಯರು ಸಮಾಧಿನಲ್ಲಿ ಒದ್ದ್ಲಾಡ್ದೇರೋ ಥರ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾತಾಡಿ ಅಂತನೂ ಹೇಳಲ್ಲ. ಆದ್ರೆ ಕನ್ನಡವೂ ಇಂಗ್ಲಿಷೋ ಕಂಗ್ಲಿಷೋ (ನನ್ನ್ ಭಾಷೆ ಈ ಕುಲ್ಗೆಟ್ಟ್ ಕಂಗ್ಲೀಷೇ ಅಂತ ಕುವೆಂಪು ಮುತ್ತಾತ, ಶೇಕ್ಸ್ಪಿಯರ್ ಕೋಲ್ತಾತನ್ ಥರ 'ಶುದ್ಧ ಭಾಷೆ'ಗಳನ್ನ ಮಾತಾಡೋ ಒಬ್ಬ ಫ್ರೆಂಡು ಹೇಳ್ತಿರ್ತಾನೆ/ ಬೈತಿರ್ತಾನೆ:P) ನಾವು ಮಾತಾಡೋದು ಎದುರು ಇರೋವ್ರಿಗೆ ಅರ್ಥ ಆಗೋದು ನಮ್ಮ್ priority ಆಗಿರ್ಬೇಕಲ್ಲ್ದೇ ದೊಂಬರಾಟ ಆಗ್ಬಿಡ್ಬಾರ್ದಲ್ಲ್ವ?!

ಈ ಕುವೆಂಪು ಮುತ್ತಾತ/ ಶೇಕ್ಸ್ಪಿಯರ್ ಕೋಲ್ತಾತನ್ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡ್ತಾ ಒಂದು incident ನೆನಪಾಗತ್ತೆ. ಒಂದ್ಸಲ ಈ ಮಹಾಶಯನ್ ಹತ್ರ ಕೆಲವು ಹುಲು ಮನುಷ್ಯರು - ಅವ್ರೂ ನನ್ನ್ ಫ್ರೆಂಡ್ಸೇ (ಹೌದು, ನನ್ನ್ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಲಿಸ್ಟು ಯಾವ್ zoo gardenಗೂ ಕಡಿಮೆ ಇಲ್ಲ - ಎಲ್ಲಾ ನಮೂನಾಗಳೇ!:)) - ಮಾತಾಡ್ತಿದ್ದ್ರು. ಈ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮನ್ನ ಹಾಸ್ಟಲ್ನಲ್ಲಿ ಊಟ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಅಲ್ಲ್ವಾ ಅಂದ್ರೆ 'ಮೊದಮೊದಲು ಹಾಗನ್ನಿಸ್ತಿತ್ತು ನನಗೂ, ಈಗ ಏಕತಾನತೆ ಕಾಡತ್ತೆ' ಅಂತ royal ಆಗಿ ಅಚ್ಚಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ನುಡಿಮುತ್ತು ಉದುರ್ಸಿಬಿಟ್ಟಿದಾನೆ! ಈ ಪ್ರಾಣಿಗಳರಡು ಕಣ್ಣ್ ಕಣ್ಣ್ ಬಿಟ್ಟ್ಕೊಂಡು, ಮುಖ ಮುಖ ನೋಡ್ಕೊಂಡು ಇದು ನಮ್ಮ್ levelಗೆ ಮೀರಿದ್ದು ಅಂತ ತೆಪ್ಪ್ಗಾಗಿ ಆಮೇಲೆ ಬಂದು ನನ್ನನ್ನ ಕೇಳ್ದ್ರು! ಏಕತಾನತೆ ಅಂದ್ರೆ monotony ಅಂತ ವಿವರಿಸ್ದಾಗ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ್ ಓಹೋನೂ ಬಂತು!:))

ಇದನ್ನ ನೋಡ್ತಿದ್ದಾಗ ಭಾಷೆನ ಕಲ್ಸೋ ರೀತಿನಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲೋ ಎಡವಟ್ಟಾಗಿದೆಯೇನೋ ಅನ್ನ್ಸುತ್ತೆ. ಈ caseನಲ್ಲಂತೂ ಒಂದ್ಸ್ವಲ್ಪ logic ಉಪ್ಯೋಗ್ಸಿದ್ರೆ ಸ್ವಲ್ಪ scientificಆಗಿ ಭಾಷೆನ ಕಲ್ತಿದ್ರೆ ಏಕ=mono ತಾನ=tone ಅಂತ ಸುಲಭವಾಗಿ ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೋಬಹುದುತ್ತು. ನಮ್ಮಮ್ಮ ನಾನು ಚಿಕ್ಕವ್ಳಿದ್ದಾಗ ಭಾಷೆ ಕಲಿಸ್ತಾ, ಕನ್ನಡವೇ ಆಗ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲಿಷೇ ಆಗ್ಲಿ, mug up ಮಾಡು ಅನ್ನದೇ ಪದಗಳನ್ನ, spellingsನ, ಅರ್ಥದಮೇಲೆ, pronunciation ಮೇಲೆ ಬಿಡಿಸಿ ಕಲಿಯೋದನ್ನ ಹೇಳ್ಕೊಟ್ಟ್ರು - ನನ್ನ್ ಪುಣ್ಯ! ಅಷ್ಟೇ - ಅದನ್ನ್ ಬಿಟ್ಟು ಯಾವ ಹೋಮ್ ವರ್ಕೂ ಕೂತು ಮಾಡಿಸ್ಲಿಲ್ಲ, ಯಾವ ಪಾಠನೂ ಓದ್ಸ್ಲಿಲ್ಲ. ಎಲೆಗಳನ್ನ ಹಸಿರು ಮಾಡೊದು ಯಾವ್ದು ಅನ್ನೋದಕ್ಕೆ ನನ್ನ್ ಮಿಕ್ಕೆಲ್ಲಾ classmates ಪತ್ರ ಹರಿತ್ತು ಅಂತ ಉತ್ತರ ಗಟ್ಟ್ ಹೊಡೀತಿದ್ದಾಗ ನಾನು ಆರಾಮಾಗಿ ಪತ್ರ=ಎಲೆ, ಹರಿತ್ತು=ಹಸಿರು ಅದರಲ್ಲಿ ತಲೆಕೆಡ್ಸ್ಕೊಂಡು ಗಟ್ಟು ಹೊಡ್ಯೋದೇನಿದೆ ಅನ್ಕೋತಿದ್ದೆ! ಈಗಂತೂ ಭಾಷೆಗಳಿಗೆ ನಮ್ಮ್ curriculumನಲ್ಲಿ ದಿನೇ ದಿನೇ importance ಕಡಿಮೆಯಾಗ್ತಿದೆ. science/ engineering ಆದ್ರಂತೂ ಕೇಳೊದೇ ಬೇಡ! ಭಾಷೆಗೂ ತಮ್ಗೂ ಸಂಬಂಧನೇ ಇಲ್ಲ ಅಂತ ಒಂದೇ ಸಲ ಕೈತೊಳ್ಕೊಂಡ್ಬಿಡ್ತಾರೆ ನಮ್ಮ್ ಹುಡುಗ್ರು! VTU VC language papers introduce ಮಾಡ್ದಾಗ ಊರಲ್ಲಿರೋ ಇಂಜಿನೀರಿಂಗ್ ಹುಡುಗ್ರೆಲ್ಲಾ ಹಿಡಿ ಹಿಡಿ ಶಾಪ ಹಾಕಿದ್ರು!
ಊರ್ ತುಂಬಾ ಇಂಜಿನೀರ್ಸೇ ತುಂಬ್ಕೊಂಡಿರೋ ಬೆಂಗ್ಳೂರಲ್ಲಿ ಅವ್ರಿಗೆಲ್ಲ ಸಾಹಿತ್ಯ ಬಿಡಿ, ಭಾಷೆನೂ ಸರ್ಯಾಗಿ ಬರ್ದೇ ಇದ್ದ್ರೆ ಸುಮ್ಮ್ನೆ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಅವಮಾನ ಆಗ್ತಿದೆ, ನಮ್ಮ್ ಭಾಷೆಗೆ ಸ್ಥಾನ ಸಿಗ್ತಿಲ್ಲ ಅಂತೆಲ್ಲಾ ಒದರಿದ್ರೆ ಅದಕ್ಕೊಂಡು ಬೆಲೆಯಾದ್ರೂ ಹೇಗೆ ಸಿಗತ್ತೆ!

ಭಾಷೆಯೆಂಬುದು ಮಗಳೆ ಮಾನವನ ಆಸೆ....ಅಂತ ಪ್ರೈಮರಿ ಸ್ಕೂಲ್ನಲ್ಲಿ ಓದಿದ ದಿನಕರ ದೇಸಾಯಿಯವ್ರ ಚುಟುಕ ನೆನಪಾಗತ್ತೆ!

ಏನೇನೋ ಬರ್ದ್ಬಿಟ್ಟಿದೀನಿ - ಇದನ್ನ ಬರ್ಯೊಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದ್ ದಿನ ಮೆಟ್ಟ್ಕೊಂಡಿದ್ದ ಜೇಡ್ರಳ್ಳಿ ಭೂತ ಇವತ್ತು ನನ್ನ ಹಿಂದೆ ಇಲ್ಲ, ಆದ್ರೆ ಭಾಷೆಗಳ್ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನ ಯೋಚನಾ ಲಹರಿ ಹರೀತಾನೇ ಇದೆ...

yaaaawn!

itz a saturday afternoon n im in office for a change! its quite sunny outside, and i am jobless...have hogged on idiyappams n dOsas like there is no tomorrow, and all i want to do is...i dont know! absolute lethargy hits me when im content...with food or life...

scribbling words as they come in...thoughts i am forcing myself to get into...just so that i am not found sleeping in office! logged into orkut...not much seems to happen there too on saturday afternoons...oh man everyone else mus b having a nice siesta! i wanna sleeeeeeeeeeeeep!

when the stomach is full, its hard to remember we eat to live! and when its empty, its hard to resist living to eat! damn it! i cant think nw! n nobody on msngr either! what a lazy afternoon! sleep sree, its better to sleep than fill ur blog wt crap! or is it? is a poor attempt better than none? may be... or may not be when you very well know its a poor one?

Painting the city red?!

I see the city painted red...n I feel sick!

I was on my way to office...as usual in the trichakra yaana...we pass the main road n I see hoards of girls...many look like school kids...some college kids too...many from the lower or middle class backgrounds...almost all dressed in red, paying their tribute to St Valentine! n I feel sick!

no, no, I am not one of those flag bearing, slogan shouting culture police types. In fact I feel sick when I see/hear/read about them too. I believe in individual freedom, human rights and all dat 'typical urban middleclass pseudo intellectual' notions.

Nor am I a cynic...a 'hoovu haasige chandra chandana' or a 'dard ke phool'is very much part of my dreams...n life. A 'die-hard romantic' would be the term.

But I felt sick yeasterday...

If couples have a nice evening together and the bahaana of Valentines jus adds flavour, who am I to crib! Our culture is quite strong based for a poor St Valentine to shatter it. It is irritating the way the culture police reacts to this...getting the couple married! how ridiculous can they get! A bunch of jokers who make hell out of others lives!

Back to the girls on the main road. Yep, its but natural in that age(he he! yes, today i am feeling like a grandma!) to get attracted to the other sex. But the mass hysteria over getting a valentine! Jus see what it is doing to their lives! I did have my share of crushes(ya ya, I continue to have a fair share to date:D)...but there were other things in life that were important too...studies, literature, music, friends... Somehow this excessive hype over valentines n the bf/gf aquisitions make me feel these ppl are messing up their lives. These are the formative years in one's life, and if one gets the priority wrong, life can just turn into a huge regret later. n I feel all the hype of this card-culture is jus the raajmaarg to that! I feel these kids dont know how to handle life...may be I am realy growing old! I dunno why I felt for them...I jus felt sick... Is there a way out?!

RDB finally!

So its me catching up with the RDB fever on blogsphere(Blogger search says 5,166 blogs on it to date!), or the fever catching up with me!:) Bro watched in the first week of release, went on a high, watched again in the second week, higher! couldnt stop him from yapping on the movie, n hence decided to go! As is with most of my decisions, it took time to turn into reality:D
Finally watched the movie on Saturday with a bunch of friends... Sant competing with Rahman, Deeps thrusting the inedible corn down the throat...urs truly trying to manage my cuppa wt the corns, boiled or popped!:) n then I hear about Surya's blog(check the link) on RDB... As u would have realized by now, this will not be a strict review of the film, but my own chaotic personal journey with the film:) so may b u shud get ur bowl of popcorn(ok rags, u can go for the cream n cheese!:)) n read on:)

the peppy yuppie college gang, with all the masthi n the confusions about tomorrow... Totally identifiable for any urban college goer('college-goner' shud I add?:D) with the paDhayiwala ilzaam intact!:) an idealist in their midst...n the end he meets... I felt the film maker could have dealt with the relationship in little more detail. What Maddy meant to them shud have been clearer to understand what his story did to them.

That brings me to the point - Rang de Basanti is definitely not a very well made movie. But that does not deter me from adding it to my fav's list. There are flaws, in the way the movie has dealt with the emotional intensity of the situation. But if u r talking about the ending - I agree wt Surya, none of us could have given it a better/worse ending. In fact, the ending in the film is not really the end, but the beginning of questions, thoughts... It is rather a provocation for us to think, and I could see the film leaving that effect on many of us. We ourselves stood there talking, thinking and analysing it and finally had to be chased out of the movie hall! As I told Sant then, very few movies make you think, and RDB wins hands down on this.

A movie like this was badly needed...for all of us who had stopped thinking and acting and were reduced to armchair critics.

Coming to other aspects, yes, liked the music(need I say dat, given that the GOD himself composed it!:) ). camera work(thanks sant, for 'drawing' my attention to it!:))... editing cud have been tighter in the second half... but the way the film interweaves(spellcheck says the word doesnt exist! but who cares!) the bhagath singh, jaliyanwalabagh stories n the story of the college gang is perhaps the best tribute to the revolutionaries. None of the spade of Bhagath Singh movies that saw the light last year brought these people as close to us as RDB does. It was a thrilling experience for me to watch the Kakori episode n the murder of Scott(?), having read these stories as a kid thanx to my rightist dad! But I was left helpless when Deeps asked me why they killed this man(Scott r sm sch British officer) who was jus walking away. Between the right and the left and the nowheres, history texts have left our generation clueless!

The characters are quite representative, covering a wide spectrum...n the performances are great...Aamir, Maddy, siddharth, Kunal,Sharman...even Soha! Siddharth joins my list!:D Oh yes, but as a girl, i was disappointed...Even when somebody like Rakesh Mehra sets out to think differently, jus one grand 'maar Daalo' for the girl?? Anyway...saw a reflection of my own disillusionment in Atul Kulkarni's role...but the way he sprang back to action is a lesson for me, to get going again, start thinking again!

So how was the rollercoaster?!:) Bet U folks wont bug me into blogging now on!:D

Surya on RDB
the movie

http://www.paritrana.org/