ಇಷ್ಟು ಕಾಲ ಒಟ್ಟಿಗಿದ್ದೂ...

ಇವತ್ತ್ಯಾಕೋ ಈ ಹಾಡು ಕಾಡ್ತಾ ಇದೆ ನನ್ನನ್ನ...

ಇಷ್ಟು ಕಾಲ ಒಟ್ಟಿಗಿದ್ದೂ ಎಷ್ಟು ಬೆರೆತರೂ
ಅರಿತೆವೇನು ನಾವು ನಮ್ಮ ಅಂತರಾಳವ

ಕಡಲ ಮೇಲೆ ಸಾವಿರಾರು ಮೈಲಿ ಸಾಗಿಯು
ನೀರಿನಾಳ ತಿಳಿಯಿತೇನು ಹಾಯಿ ದೋಣಿಗೆ

ಸದಾಕಾಲ ತಬ್ಬುವಂತೆ ಮೇಲೆ ಬಾಗಿಯು
ಮಣ್ಣ ಮುತ್ತು ದೊರೆಯಿತೇನು ನೀಲಿ ಬಾನಿಗೆ

ಸಾವಿರಾರು ಮುಖದ ಚೆಲುವ ಹಿಡಿದು ತೋರಿಯೂ
ಒಂದಾದರೂ ಉಳಿಯಿತೇ ಕನ್ನಡಿಯ ಪಾಲಿಗೆ...

ಇಷ್ಟು ಕಾಲ ಒಟ್ಟಿಗಿದ್ದೂ...

ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ನಾವು ತಿಳ್ಕೊಳ್ಳಕ್ಕೂ ಈ ಜೀವನ ಅನ್ನೋ rat race time ಕೊಡಲ್ಲ ಅನ್ನ್ಸುತ್ತೆ...ಅಥ್ವಾ ಹರೀತಿರೋ ಪ್ರವಾಹದಿಂದಾಚೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನಿಂತು ಏನಾಗ್ತಿದೆ ಅಂತ ಯೋಚ್ಸೋದರ ಅಗತ್ಯ ನಮಗೇ ಅರ್ಥವಾಗಲ್ಲ್ವೋ... ಅಥ್ವಾ ಕೊಚ್ಚ್ಕೊಂಡು ಹೋಗೋದು easier way out ಅಂತ ಬೇಕಂತಲೇ ನಮ್ಮ್ ಗಮನ ಆ ಕಡೆ ಹರಿಯೋದಿಲ್ಲ್ವೋ... ಮುಟ್ಟಿದರೆ ಮುರಿಯೋ fragile egoನ ಕಾಪಾಡ್ಕೊಳ್ಳೋ ಚಿಂತೆನೋ... ಇದೆಲ್ಲಾ ಮೀರಿ ಯಾವಾಗ್ಲಾದ್ರೂ ಅಂಥದ್ದೊಂದು ಕ್ಷಣ ನಮ್ಗೆ ದಕ್ಕಿದ್ರೆ ಅದು ಅಮೂಲ್ಯ...ಪಡೆದಿದ್ದೆಷ್ಟು ಕಳ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆಷ್ಟು ಅನ್ನೋ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರಕ್ಕಲ್ಲದೇ ಇದ್ರೂ...
(the inspiration for this post is the poem above, by famous Kannada poet H S Venkateshamurthy)

ಬ್ಲಾಗ್ ಷುರ್ ಮಾದ್ತಿದ್ಧಾಗೇ ಹಬ್ಬ ಬಂದ್ಬಿಟ್ಟಿದೆ, ಅಕಸ್ಮಾತ್ತಾಗಿ ಎನಾದ್ರೂ ಯಾರಾದ್ರೂ ಹಬ್ಬದ್ ದಿನ ನನ್ ಬ್ಲಾಗ್ ದರ್ಶನ ಮಾದ್ತಾ ಇದ್ದ್ರೆ, ನಿಮ್ಗೆ ಸಡಗರದ ಸಂಕ್ರಾಂತಿಯ ಸಿಹಿ ಹಾರೈಕೆಗಳು!:)

What else could it be but a taste of things to come!

So finally i bow down to the Godess of (or the madness called!) blogdom!

But hold on! Jus wondering why i jumped into the bandwagon? Me wondering too!:))

Or perhaps I know... a space to dump all the junk that is there in the upper chamber? may be not all, but some at the least!

Have been reading a few blogs for a while..some autobiographical, some on specific subjects, some general arm chair expertise on everything under the sun! So what is mine going to be... a daily soap? a diary? a journal? mmm... have not made up mymind as yet!:D may be all of these, and more! The only thing I know is im gonna freak out! n people say its fun when i do that :D So watch out!:)